Γιατί δεν είχαμε πάντοτε τσιπς και πουρέ.
Είναι γνωστό ότι πολλά από τα νόστιμα πράγματα που έχουμε σήμερα, δεν υπήρχανε μέχρι και πρόσφατα στην Ευρώπη και πιο πρόσφατα στη χώρα μας. Ζάχαρη, καπνός, κολοκύθες, γαλοπούλες, καλαμπόκι και πατάτες, είναι στο τοπ 6.
Ιδιαίτερα οι τελευταίες αργήσανε χαρακτηριστικά να έλθουν στην Ελλάδα, παρότι από την αρχή της εισαγωγής τους στην Ευρωπαϊκή διατροφή, φανήκανε τα τεράστια πλεονεκτήματά τους. Εύκολες στο φύτεμα, σε μια μεγάλη γκάμα κλιματικών συνθηκών, μεγάλη παραγωγή και πλούσια διατροφική αξία.
Ο λόγος είναι άγνωστος και παράλληλα γνωστός. Οι ιθαγενείς του 19ου αιώνα που ψωμολυσσάγανε και κόβανε τον πατσά με το ψαλίδι, τους κακόπεφτε το καινούργιο φαγητό. Είναι οι ίδιοι που σήμερα λένε "και τι ξέρει ο γιατρός". Τη λύση έδωσε ο μόνος ίσως πολιτικός που χαίρει καθολικής εκτίμησης. Ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Ο συνδιασμός διπλωματίας και κάλης γνώσης του εκλογικού σώματος, τον οδήγησε να εφαρμόσει ένα μάλλον ασυνήθιστο αλλά άκρως πετυχημένο κόλπο. Μάζεψε όλες τις διαθέσιμες πατάτες που είχαν μοιράσει ΔΩΡΕΑΝ στους αγρότες, και τις κλείδωσε σε αποθήκες, Επιπροσθέτως έβαλε φρουρούς να τις φυλάνε και απαγόρεψε σε οποιονδήποτε να πλησιάζει.
Τότε ήταν που λύσσαξε το πόπολο και άρχισε να απαιτεί να τις μοιραστούν. Ο Κυβερνήτης από τη μεριά του, καθώς ήταν δέκα βήματα μπροστά από τους wannabe πατατοφάγους, είχε δασκαλέψει τους φρουρούς να κάνουν τα στραβά μάτια κάθε φορά που κάποιοι προσπαθούσαν να τις "κλέψουν".
Έτσι διαδόθηκε η καλλιέργεια και η κατανάλωσή τους στην Ελλάδα και τώρα μπορούμε όλοι κάθε φορά που πάμε σε φαστφουντάδικο να λέμε "ένα μπέργκερ και μία πατάτες".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική άποψη του/των σχολιαστή/στων. Δεν δημοσιεύονται υβριστικά σχόλια