10 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ.

Γιατί ο μόνος που θα μπορούσε να καυχηθεί για μια πρωτότυπη ιδέα, ήταν ο Αδάμ. 

Όλοι οι υπόλοιποι λίγο-πολύ αντιγραφόμαστε μεταξύ μας. Πόσο μάλλον τη σήμερον ημέρα που φτάσαμε τα 7 δις στον πλανήτη, ζωή να’ χουμε.

Και αν είμαστε στο σημείο που ποιος ξέρει τι άλλο θα δουν τα ματάκια μας, κάποια από τα πράγματα που εμείς θεωρούμε σύγχρονα και «μοντέρνα» (sic) υπάρχουν χιλιάδες μη σας πω και εκατοντάδες χρόνια τώρα.

Ένα γρήγορο και ενδιαφέρον κορυφαίο δέκα (top ten) αυτών με τυχαία σειρά:

  Μελομακάρονα. Από τα βυζαντινά χρόνια με τη μορφή που τα καταβροχθίζουμε σήμερα. Από την αρχαία Ελλάδα σαν ιδέα και χωρίς το μέλι. Μακαρία ή ψυχόπιτα, δηλαδή ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του σύγχρονου μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

           Τα παπούτσια, γενικά. Το παλαιότερα υπόδημα είναι 5.500 χρόνια παλιό, νούμερο 40, για δεξί πόδι, έχει κορδόνια και βρέθηκε στην Αρμενία. 

         Τα ψηλά τακούνια. Τουλάχιστον από το 1000 μ.Χ. όπως τα ξέρουμε και τουλάχιστον 2.500 χρόνια, αν συμπεριλάβουμε τους κοθόρνους της αρχαίας τραγωδίας. Για ένα διάστημα δε, ήταν πολύ δημοφιλή στους σφαγείς και εκδορείς ζώων γιατί δεν τσαλαβουτάγανε στα αίματα. 

     Το γιο γιο. Στις Φιλιππίνες, οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν το γιο γιο από τον 17^ο αιώνα τουλάχιστον,  ως όπλο για να χτυπούν το θήραμα τους χωρίς να υποψιάζεται το ζώο ότι θα σκοτωθεί και χωρίς να τρομάζουν τα υπόλοιπα ζώα. Πριν από αυτούς οι Έλληνες το είχαν για παιχνίδι (σχετικά και η φωτό παρακάτω, από Μουσείο στο Βερολίνο). Και πριν από αυτούς εικάζεται ότι το παίζαν οι Κινέζοι, χωρίς όμως επαρκή στοιχεία.

         Η πλαστική χειρουργική. Το 2.000 π.Χ. στην Ινδία, αντικαθιστούσαν την κομμένη μύτη με ένα κομμάτι από το δέρμα του μετώπου. Τεχνική που χρησιμοποιείται και στην μέρες μας μπάι δε γουέι.

    Το χαρτί υγείας. Οι Κινέζοι το χρησιμοποιούσαν από τον 2^ο μ.Χ. αιώνα αλλά μόνον η άρχουσα τάξη για να σκουπίζουν τα μεγαλειώδη τους πισινά. Από το 1.300 μ.Χ. και έπειτα η χρήση του επεκτάθηκε και στους λιγότερο επιδέξιους…αποτέτοιους.

     Οι περούκες. Στην αρχαία Αίγυπτο ξυρίζανε τα κεφάλια τους για να μην πιάνουν ψείρες, ψύλλους και λοιπά ζωύφια. Και για να κάνουν οικονομία στο νερό κατά το πλύσιμο. Αλλά αφενός για καλαισθησία και αφετέρου για προστασία από τον καυτό ήλιο, φορούσαν περούκες από κερί και τρίχες, ενίοτε κατσαρές.

    Η ομπρέλα ή παρασόλι (ομπρέλα= όμβρε έλα, παρασόλι=parare + sole=καλύπτω + ήλιος, ιταλικά). Στη Νινευή την πρωτεύουσα της Ασσυρίας, επί βασιλείας του Σεναχειρείμ ή Σεναχειρείμπ, ο μεγαλειότατος χρησιμοποιούσε ομπρέλες προσαρμοσμένες στο άρμα του από το 705 π.Χ. ήδη. 

   Το ποπ κορν. Οι φυλές των Ζαποτέκ (Μεξικό), Αζτέκων (επίσης Μεξικό) και Μότσε (Περού), έφτιαχναν ποπ κορν πριν τα σνακ μπαρ των κινηματογραφικών αιθουσών. Πέρα από το φαγητό, το χρησιμοποιούσαν και για να στολίζουν τα μαλλιά τους. Τα περιστέρια της Λατινικής Αμερικής θα τους λατρεύανε χωρίς αμφιβολία.

   Το τσιμέντο. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιήσαν πρώτοι ένα μείγμα από ηφαιστειακά πετρώματα και ασβεστόπετρα για να παρασκευάσουν τσιμέντο. Και μάλιστα οι σημερινοί τσιμεντάδες ανοιχτά παραδέχονται ότι από πλευράς αντοχής στο χρόνο, το Ρωμαϊκό τσιμέντο είναι ανώτερο από το δικό τους. Από την άλλη βέβαια, είναι και πανάκριβο συγκριτικά.

Λίγα παραδείγματα που δείχνουν ότι οι αρχαίοι λαοί δεν ήταν και τόσο «πρωτόγονοι» όσο συχνά πυκνά προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι. Στο μέλλον θα έχουμε και άλλα άρθρα και άλλα στοιχεία διά του λόγου το αληθές.