ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΡΩΝΑ.

Γιατί οι ήρωες χτίζονται με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα.

Η Ελληνική μυθολογία (ή μυθιστορία) έχει σταθερές. Μια από αυτές είναι και οι Κένταυροι. Εξ’ ορισμού, Κένταυρος ίσον άξεστος μπελάς. Υπάρχουν όμως και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις, με φωτεινότερη όλων τον Κένταυρο Χείρωνα. 

Το όνομά του προέρχεται από τη λέξη χειρ (χέρι) και υποδηλώνει κάποιον πολύ επιδέξιο. Ο Χείρωνας είναι συνδυασμός κομάντο βατραχανθρώπου, Γιόντα και μίστερ Μιγιάγκι.
Με γνώσεις Ιατρικής, Αστρονομίας, κυνηγιού, εσωτερισμού και πολεμικών τεχνών, παίρνει άνετα τον τίτλο του Όττο Ρεχάγκελ της Εθνικής Ηρώων, με προεξέχοντες μαθητές του τον Ηρακλή, τον Ιάσωνα, τον Αχιλλέα και το θεό Ασκληπιό, τους οποίους εκπαίδευσε στα κακοτράχαλα βουνά του Πηλίου. 

Ο τρόπος εκπαίδευσης είναι ο ίδιος που χρησιμοποιείται και σήμερα από όλες τις ειδικές δυνάμεις του κόσμου. Μυϊκή ενδυνάμωση, αντοχή, επιβίωση σε ακραίες συνθήκες, χρήση του οτιδήποτε υπάρχει γύρω σου και τακτικές μάχης. Σκεφτείτε το Ράμπο, πιο καλοντυμένο και να μπορεί να μιλάει. 

Ο Χείρωνας ως διττό πλάσμα, συμβολίζει από τη μία μεριά την αφθονία των αγαθών της φύσεως και από την άλλη, την ανάγκη της γνώσης και της εκπαίδευσης που χρειάζεται ο άνθρωπος για να γίνει κύριος αυτών των αγαθών. 

Το τέλος του είναι τραγικό και παράλληλα ειρωνικό, μιας και οι Αρχαίοι Έλληνες λατρεύανε την ειρωνεία. Ο Ηρακλής πλακώθηκε με τους Κενταύρους της περιοχής και ένα από τα βέλη του αστόχησε και πέτυχε τον Χείρωνα στο πόδι, ο οποίος έτυχε να περνά εκείνη τη στιγμή από την περιοχή. Αυτό είναι που λέμε αν δε σε θέλει. 

Και επειδή ήταν τρωτός αλλά αθάνατος (γιος του Κρόνου και της νύμφης Φιλύρας βλέπετε) πονούσε φριχτά όμως δεν πέθαινε. Το δε βέλος ήταν ποτισμένο στο δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας (που σκότωσε ο Ηρακλής χάρη και στα κόλπα που έμαθε από τον Χείρωνα) και δε γιατρευόταν οι πληγή. Είναι το ίδιο δηλητήριο που αργότερα θα σκοτώσει και τον Ηρακλή. Το ειρωνιόμετρο έχει χτυπήσει κόκκινο.

Έτσι για να γλυτώσει από το μαρτύριο, παραχωρεί την αθανασία του στον Προμηθέα, ξεψυχά και γίνεται ο αστερισμός του Τοξότη στον ουρανό.