ΕΠΕΙΟΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΥΓΜΑΧΟΣ

Γιατί πρέπει να πιάνουν γενικά τα χέρια σου.

Αναμφίβολα, η Ιλιάδα είναι ένα από τα σπουδαιότερα και πολυδιαβασμένα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και αναμφίβολα, όπως συμβαίνει σε όλα  τα έργα, υπάρχουν οι πρωταγωνιστές και οι δευτεραγωνιστές. Εδώ έχουν καθιερώσει όσκαρ Β’ αντρικού και γυναικείου ρόλου, οι περιπέτειες των Αχαιών και των Τρώων θα γλυτώνανε;

Ένας από αυτούς τους δευτεραγωνιστές, γιατί θα ακολουθήσουν και άλλοι, είναι ο Επειός. Όχι τόσο γνωστός σαν όνομα, αλλά το κατασκεύασμά του, το Δούρειο Ίππο, το ξέρουν όλοι. Κανονικά έπρεπε να λέγεται Έπειος Ίππος, κατά το πύργος του Άιφελ.

Εκτός όμως από τον τίτλο του Μπομπ του μάστορα των αρχαίων χρόνων, ο Επειός συμμετέχει και σε μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία από τη Σάγκα (sic) του Τρωϊκού πολέμου.

Πριν θάψει τον Πάτροκλο, ο Αχιλλέας διοργάνωσε νεκρικούς αθλητικούς αγώνες προς τιμήν του, με πλούσια έπαθλα για όλους τους διαγωνιζομένους.

Ο Επειός συμμετέχει στο αγώνισμα της πυγμαχίας, προκαλώντας οποιονδήποτε να τον αντιμετωπίσει, βγάζοντας ένα πολύ απειλητικό λογύδριο για να τους σπάσει τον τσαμπουκά. Αυτό που στην επαγγελματική πυγμαχία (και όχι μόνο) λέγεται trash talk.

Με λίγα λόγια τους λέει, ότι ας έρθει αυτός που θα πάρει το δεύτερο βραβείο γιατί καλύτερός του στις γροθιές δεν είναι κανείς. Υπόσχεται να του τσακίσει τα κόκκαλα, να του σκίσει το κορμί και ότι θα τον πάρουν σηκωτό κυριολεκτικά.  Και αν στον πόλεμο δεν είναι τόσο ικανός όσο οι άλλοι, δεν έχει σημασία, γιατί κανένας δεν είναι το ίδιο καλός σε όλα τα πράγματα.

Έχει ψαρώσει τους πάντες, εκτός από τον Ευρύαλο. Όπου Ευρύαλος (ευρύ+αλς, πλατιά θάλασσα), από τους πιο σκληροτράχηλους Έλληνες, έχοντας ήδη συμμετάσχει στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Και εκτός αυτού, προέρχεται και από γενιά πυγμάχων, μιας και ο πατέρας του ο Μηκιστέας (σημαίνει ο ψηλότερος) είχε νικήσει όλους τους πυγμάχους στους νεκρικούς αγώνες προς τιμήν του Οιδίποδα.

Βάζουν μια ζώνη γύρω από τη μέση τους, που κανείς δεν ξέρει σε τι χρησίμευε και δένουν τα δάκτυλά τους με λουριά από δέρμα βοδιού. Αυτό το κάνουν και σήμερα οι πυγμάχοι, όχι με βοδινά λουριά βεβαίως, για να προστατεύσουν τα δάχτυλά τους από εξαρθρώσεις. Αρχίζουν τα μπουνίδια και ο αγώνας είναι ισορροπημένος. Μέχρι που ο Επείος ξαπλώνει τον αντίπαλό του με ένα χτύπημα στο μάγουλο. Το επονομαζόμενο και κροσέ.

Πέραν του πολύ αντριζέ της όλης φάσης, αυτή η σκηνή είναι από τις παλαιότερες καταγραφές άοπλης πολεμικής τέχνης. Και σίγουρα εκατοντάδες χρόνια παλαιότερη από ανατολικές πολεμικές τέχνες, τύπου καλόγεροι Σαολίν.  Η πιο σημαντική λεπτομέρεια όμως είναι ότι αφού νίκησε, ο Επειός τρέχει να τον σηκώσει από το χώμα, αποδεικνύοντας ότι τα λόγια του πριν, ήταν καθαρά για ψυχολογικούς λόγους. Δίνοντας παράλληλα και ένα λαμπρό παράδειγμα ευ αγωνίζεσθαι.