Ο ΣΤΕΓΟΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ "ΤΑ ΠΡΟΜ"

Γιατί το Τζουράσικ Παρκ, μπορεί και να μην είναι παραμύθι.

Η Κλασσική επιστήμη και ειδικά ο κλάδος της παλαιοντολογίας, μας μαθαίνει ότι τα ερπετά που ονομάζονται δεινόσαυροι (δεινός + σαύρα, φοβερή σαύρα), ζήσανε και πεθάνανε πολλά εκατομμύρια χρόνια πριν την εμφάνιση του ανθρώπου στη γη. Και όσα γνωρίζουμε για αυτούς, προέρχονται από τη μελέτη των απολιθωμάτων τους. 

Παρ όλα ταύτα ο κλάδος της "επιστήμης" που ονομάζεται κρυπτοζωολογία, διαφωνεί κάθετα.
Παρεμπιπτόντως τα "αυτάκια" στη λέξη επιστήμη, προέρχονται από το γεγονός ότι δεν είναι καθολικά αναγνωρισμένη. Σαν την παραψυχολογία ένα πράγμα.

Η Κρυπτοζωολογία  δεν στηρίζεται σε ανασκαφές και ραδιοχρονολογήσεις αλλά ιστορίες, σε μαρτυρίες ανθρώπων και σε τεχνουργήματα εποχών που αν και επισήμως δεν υπήρχαν δεινόσαυροι, κάποιοι καλλιτέχνες τους αναπαράστησαν σε έργα τους.

Ένα τέτοιο παράδειγμα, βρίσκεται στο ναό Τα Προμ (Ta Prohm), στο σύμπλεγμα ναών της περιοχής Άνκορ Βατ της εξωτικής Καμπότζης.

Χτισμένος τέλη 12ου-αρχές 13ου αιώνα μ.Χ. με το δημοφιλές αρχιτεκτονικό στυλ της εποχής που ονομαζόταν Ρατζαβιχάρα (Rajavihara) είναι πλεον ένα συνοθύλευμα από κτίρια, κολώνες, τουρίστες και βλάστηση.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του, είναι και οι σκαλισμένες μορφές θεών, ανθρώπων και ζώων στους τοίχους. Μορφές που αποδίδονται είτε ρεαλιστικά είτε στυλιζαρισμένες κατά τη φαντασία του δημιουργού.

Μεταξύ αυτών, είναι και μια απεικόνιση ενός πλάσματος που μοιάζει πάρα πολύ με τις περιγραφές που έχουμε για τον στεγόσαυρο. Ο στεγόσαυρος είναι ένα είδος φυτοφάγου δεινοσαύρου που επίσημα εξαφανίστηκε πριν 150 εκατομμύρια χρόνια και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν μια σειρά από κεράτινες πλάκες στη ράχη του. Οι οποίες θυμίσανε στέγη στους πρώτους ερευνητές που μελετήσανε τα απολιθώματά του και από εκεί του βγήκε και το όνομα.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως μπορείς να απεικονίσεις κάτι που δεν έχεις δει με τόση ακρίβεια. Ο καλλιτέχνης θα έπρεπε να δει ένα ολόκληρο απολίθωμα σε άψογη κατάσταση και μετά να το αναπαραστήσει και ακριβώς. Αλλά απολιθώματα στεγοσαύρων δεν έχουν βρεθεί ακόμη στην περιοχή.

Μια πιο "λογική" άποψη είναι ότι πρόκειται για το προφίλ ενός μωρού ρινόκερου και οι φολίδες στην πλάτη, είναι απλά γλυπτική απόδοση της βλάστησης γύρω του.

Είναι μια καλή θεωρία που σκοντάφτει όμως σε μια λεπτομέρεια. Η ουρά είναι πολύ μεγάλη και πολύ παχιά, για να ανήκει σε μωρό ρινοκεράκι. 

Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι λείπει ένα δεύτερο χαρακτηριστικό του στεγόσαυρου, που είναι μια σειρά από αγκάθια στο τέλος της ουράς. Παρατηρώντας το σκάλισμα όμως, φαίνεται καθαρά ότι ακόμη και αν κάποιος ήθελε να τα προσθέσει, δεν υπάρχει χώρος. Άλλωστε αν ήταν να δώσει μια πιο στυλιζαρισμένη απόδοση δε θα έμενε στο πάχος της ουράς, αλλά θα το μάτωνε, όπως έκανε με το πιθηκοειδές πλάσμα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω του.

Πηγή: https://www.facebook.com/exinya.travel.diary/?fref=ts