ΑΝΤΙΠΡΑΓΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΤΕΛΙΚΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι κι έξι το λαδόξυδο.

Με τον όρο «Αντιπραγματισμός» ή ανταλλακτική οικονομία ή ανταλλακτικό εμπόριο, εννοούμε το σύνολο ή μέρος των οικονομικών συναλλαγών που γίνονται όχι με χρήμα αλλά με ανταλλαγή  προϊόντων ή και υπηρεσιών. Δηλαδή σου δίνω ένα ζευγάρι παπούτσια και μου κουρεύεις το γρασίδι.

Αρχικά δεν ακούγεται άσχημο. Πόσο μάλλον σε περιόδους κρίσης που τα χρήματα λιγοστεύουν με ταχύτατους ρυθμούς. Όλοι παράγουμε, έχουμε ή κατασκευάζουμε πράγματα και τι ωραία θα ήταν να τα ανταλλάσσαμε (ουσιαστικά) μεταξύ μας. Και μετά την ευχάριστη εισαγωγή αρχίζουν τα προβλήματα. Και δεν αναφέρομαι καν στο πως θα πείσω τον πάροχο κινητής τηλεφωνίας να πληρωθεί με τα παλιά τεύχη «ΑΓΟΡΙ» που έχω στο δωμάτιό μου.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να έχεις ακριβώς αυτό που θέλει ο άλλος και ακριβώς τη στιγμή που το θέλει. Και τούμπαλιν. Αλλιώς πρέπει να βρεις κάποιον, που να έχει κάτι, που να θέλει αυτός που έχει, αυτό που θέλεις εσύ. Και να θέλει αυτό που έχεις. Αυτό σκεφτείτε το σε παραλλαγή με 10 άτομα.

Τα είδη πρώτης ανάγκης όπως φαγώσιμα, καύσιμα και φάρμακα αποκτούν ισχυρότατη διαπραγματευτική βάση. Και να μη θέλουν τις καρέκλες που φτιάχνεις, ζητάνε την παρθενιά των παιδιών σου.

Ύστερα τι γίνεται αν είσαι μουσικός και κανείς δε θέλει να τραγουδήσει για τον επόμενο μήνα; Αν έχεις χοιρινά σε περιοχή με μουσουλμάνους; Αν οι εργάτες σου είναι αλλεργικοί στο κραγιόν; Και ποιος καθορίζει την ανταλλακτική αξία. Πόσα αυγά κάνουν ένα ζευγάρι παπούτσια στρωτά και πόσα ένα ζευγάρι γόβες στιλέτο.

Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται εν μέρει με μια «αγορά». Έναν τόπο όπου μπορούν να μαζευτούν όλοι όσοι έχουν προϊόντα και υπηρεσίες και να προβούν σε ανάλογες συμφωνίες. Και ακόμη καλύτερα αν υπάρχει κάποιου είδους αρχή που καθορίζει τις ισοτιμίες. Όχι ότι εκεί δεν προκύπτουν θέματα.

Ας πούμε ότι ένας τίμιος καλλιεργητής σταφυλιού πάει στην αγορά και ανταλλάσσει 100 κιλά  (τα οποία κουβάλησε) με ψωμί, τυρί, ύφασμα, καυσόξυλα, ένα μάθημα πιάνου και  μια κονσέρβα για το σκύλο. Έχει ακόμη 100 κιλά που όμως μπορεί να τα διαθέσει μόνο σε κάποιους οι οποίοι δεν έχουν εκείνη τη στιγμή κάτι που χρειάζεται. Για να μην τα κουβαλήσει ξανά πίσω και την άλλη μέρα πάλι στην αγορά, πρέπει να τα δώσει, να πάρει αυτό που δεν χρειάζεται, να το αποθηκεύσει, να το συντηρήσει και να ψάξει κάποιον να το ανταλλάξει.

Πριν όμως βιαστούμε ν’ απορρίψουμε συλλήβδην ένα σύστημα που λειτούργησε για χιλιάδες χρόνια (και σε κάποια μέρη του κόσμου λειτουργεί ακόμη), υπάρχει ένας τρόπος να το χρησιμοποιήσουμε. Είναι ο λεγόμενος «εν μέρει αντιπραγματισμός». Πληρώνεις ένα μέρος του προϊόντος ή την υπηρεσίας που αγοράζεις με χρηματικές μονάδες και το υπόλοιπο με παροχή αγαθών ή και υπηρεσιών δικών σου.

Δοκιμάστε το σε μια δυο περιπτώσεις για να του πάρετε το κολάι, και μετά ποιος σας πιάνει.