ΑΚΟΜΗ 10 ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Διότι τα πρώτα 8, δεν ήταν αρκετά.

Σε συνέχεια παλαιότερης ανάρτησης, ιδού δέκα ακόμη παράξενα και συναρπαστικά πλάσματα της Ελληνικής παράδοσης.

1. Τα ελληνικά Τσουπακάμπρα.

Όλοι ξέρουνε εκείνα τα πλασματάκια που εμφανιστήκανε πριν κάμποσα χρόνια στο Μεχικό (γιατί μπορούμε να λέμε χ), με τη συνήθεια να βυζαίνουν μέχρι θανάτου, τις κατσίκες των χωρικών. αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι υπάρχουν αναφορές για παρόμοια πλάσματα στη Σάμο, χρόνια πριν κάνουν την εμφάνισή τους στη Λατινική Αμερική. με τη διαφορά ότι στην ελληνική έκδοση, οι βοσκοί τα παίρνανε στο κυνήγι με τις γκλίτσες. Είπαμε, αθάνατη Ελληνική επαρχία.

2. Ο Ανασκελάς.

Παρά το όνομά του, δεν τον βρίσκεις ανάσκελα. Η ιστορίες ξεκινάνε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος οδοιπόρος που πρέπει να διανύσει χιλιόμετρα, συναντά στο δρόμο του έναν γάιδαρο και αποφασίζει να τον καβαλήσει. Ο γάιδαρος ξαφνικά αρχίζει να ψηλώνει μέχρι τον ουρανό και να μιλά. Μόλις καβάλησε έναν ανασκελά και την έβαψε. Ο Ανασκελάς θα τον γκρεμίσει από τεράστιο ύψος, εκτός αν ξέρει όλα τα πατερημά απ'εξω ή αν κουβαλά μαχαίρι μαυρομάνικο (με μαύρη λαβή) το οποίο εξουδετερώνει το 99% των διαμονίων. Για να είναι κάποιος σίγουρος, πριν καβαλικέψει τον γάιδαρο, τον πιάνει από την ουρά και του λέει "έτσι μού 'ρχεται να σε γ....ω. Αν είναι Ανασκελάς θα φύγει πέρδοντας φλόγες.  

3. Ο Αράπης που βόσκει τα φλουριά του.

Με αυτόν τον καθόλου πολιτικά ορθρό όρο, περιγράφεται σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας μιαν ανθρωπόμορφη, αρσενική και προφανώς μαύρη φιγούρα, που τριγυρνάει τις νύχτες με μια μεγάλη ποσότητα φλουριών. Τα οποία φλουριά τα βγάζει στα λιβάδεια και "βόσκουν'' ώστε να πολλαπλασιαστούν. Όποιος τον πάρει χαμπάρι και πετάξει το παλτό, πανωφόρι, ότι φορά τέλοσπάντων, μπορεί να επιστρέψει το πρωί και να μαζέψει όσα φλουριά έχει καλύψει.

4. Τα Γοργόνια.

Ξεχάστε τις άσχημες φάτσες με τις γλώσσες έξω, που στολίζανε ασπίδες και διώχνανε το κακό και σήμερα επιζούν στον παραδοσιακό χορό "χάκα" των Μαορί. Τα Γοργόνια είναι όμορφα αγόρια που μένουν σε χωράφια και αμπέλια. Είναι απίστευτα εργατικά και όχι μόνο δουλεύουν τα ίδια, αλλά και βοηθούν όλους όσοι είναι δουλευτάδες. Δηλαδή δε βοηθάνε κάνεναν πολιτικό. 

5. Το μυρμήγκι.

Το γνωστό. Στη Βιζύη της Θράκης λένε ότι το μυρμήγκι ήταν αρχικά άνθρωπος με πολλά δικά του χτήματα. Επειδή όμως αντί να καλλιεργεί την περιουσία του έκλεβε τους μόχθους των άλλων, ο Θεός (που στην ελληνική παράδοση δε σηκώνει πολλά πολλά), τον μεταμόρφωσε στο γνωστό έντομο που κανείς δε μπορεί να ξεφορτωθεί εύκολα. 

6. Οι παλαιοί Έλληνες. 

Η προγονολατρία δεν είναι κάτι ασυνήθιστο στη χώρα μας. Όπως δεν είναι ασυνήθιστο να θεωρούμε τους πριν από εμάς πιο δυνατούς. Ο Όμηρος για παράδειγμα, γράφει στην Ιλιάδα ότι ο Έκτορας σηκώνει ένα λιθάρι τόσο βαρύ, που δύο από τους άντρες που ζούνε σήμερα (στην εποχή του), δε θα μπορούσαν να το κουνήσουν. Στην Πόλη έμενε μια Ελλήνισα γριά και σχεδόν τυφλή. Όταν σύγχρονοί της Έλληνες στις αρχές του 20ου αιώνα πήγαν να τη χαιρετήσουν, ζήτησε να σφίξει το χέρι ενός. Αυτός, ψυλλιασμένος από τις ιστορίες που του είχαν πει, της έδωσε μία σιδερένια μασιά που είχε στο τζάκι. Η Ελλήνισα την έσφιξε τόσο που τη λύγισε. "Δυνατοί είστε και σεις αλλά όχι σαν και μας" τους είπε.

7. Η Κουλτσίνα.

Στον Αϊτό Βόνιτσας, οι Οθωμανοί δεν αντιμετώπισαν μόνον τους ιθαγενείς αλλά και μία μάγισσα με το όνομα Κουλτσίνα. Τους πολέμησε για πολύ καιρό από το κάστρο της μέχρι που κατάλαβε ότι τα μάγια της δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πυρίτιδα. Επειδή όμως τα μαγικά της δεν είχαν τελειώσει, έβαλε τα όργανα να παίζουν μόνα τους για να νομίζουν οι εχθροί ότι είναι κλεισμένη στο οχυρό της, ενώ αυτή φορώντας τα παπούτσια της ανάποδα, ξεγλίστρησε κάτω από τη μύτη τους.

8. Ο Χαμοτσάρουχος.

Επειδή ο άνθρωπος αλλάζει όνομα όχι συνήθειες, στο Ζαγόρι μετατρέψανε το θεό Πάνα στον Χαμοτσάρουχο. Έχει μούσι, τρίχα, κέρατα και φωνή τράγου. Κυνηγάει τα κορίτσα και απεχθάνεται τις έγκυες. Για να τον διώξουν, καίνε κομμάτια από παλιά τσαρούχια στο τζάκι γιατί αυτή είναι η μυρωδιά που σιχαίνεται.

9. Η γυναίκα του Μάρτη.

Ο Μάρτης αποφάσισε να νυμφευθεί και πήρε μια χανούμισα γιατί όλοι ξέρανε ότι είναι όμορφες γυναίκες. Την πρώτη νύχτα που βγάζει το φερετζέ, τι να δει! Μια βάβω εκατοχρονίτισσα χωρίς ένα δόντι πάνω της. Αλλά επειδή τα διαζύγια δεν υπάρχουν στην πραγματικότητά του, κάθε φορά που η γυναίκα του λείπει, ο καιρός είναι καλός και ζεστός. Κάθε φορά που τη βλέπει, κάνει κρύο και χιόνια και βροχές. 

10. Το βοϊδάκι της εκκλησίας.

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας υπάρχει η ιστορία ενός μικρού βοδιού που ζει αόρατο στην πιο παλιά εκκλησία. Όταν φτάνει η ωρά κάποιου ενορίτη, βγαίνει από την εκκλησία και μουγκανίζει. Έτσι για να ξέρει και ο παππάς να κάνει το κουμάντο του. Σε άλλες ιστορίες αντί για βοϊδάκι, βγαίνει ένας μαύρος κόκκορας και κράζει τρις.

Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το εξαίρετο έργο του Νικολάου Πολίτη, για τις παραδόσεις του Ελληνικού λαού.