Η ΟΙΚΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

-Δει δη χρημάτων ω άνδρες Αθηναίοι, όπως έλεγε και ο αρχαίος ημών Περικλής.

-Με την άδειά σας, αυτό το έλεγε ο αρχαίος ημών Δημοσθένης.

(Τζένη Τζένη)

Τα παλιά χρόνια, τότε που όλα ήταν πιο αγνά και πιο δύσκολα, ήταν μεγάλη υπόθεση να είσαι νοικοκύρης. Το οποίο πήγαινε πακέτο με το οικονόμος. Οι όροι αυτοί δεν είχαν την αρνητική σημασία που τόσο σκληρά σήμερα, προσπαθούν να τους προσδώσουν διάφοροι. Τουναντίον, περιέγραφαν έναν άνθρωπο ο οποίος χωρίς να χρωστά, παρείχε το ζην και το ευ ζην, πρώτα στην οικογένειά του και κατόπιν στον ίδιο.  Το νοικοκύρης και νοικοκυρά, ήταν τίτλος τιμής. Κάτι που δε θα γίνει ποτέ, το ‘’Σύμβουλος Πρωθυπουργού’’ ας πούμε.

Ένα από τα μέσα που η κοινωνία χρησιμοποιούσε για να παράγει συνεχώς νέους νοικοκύρηδες, ήταν και η παιδεία. Το μάθημα της οικιακής οικονομίας συγκεκριμένα. Εμείς στο χωριό είχαμε μια δασκάλα, καλή της ώρα, που το είχε τερματίσει. Φορούσε συνέχεια το ίδιο παλτό και από πράσινο που ήταν κάποτε, είχε γίνει άσπρο σαν κόντρα πλακέ. Και όχι ότι δεν είχε τη δυνατότητα να πάρει καινούργιο. Μιλάμε για τα 80’ς που οι δημόσιοι υπάλληλοι, φτιαχτήκατε για 3 γενεές.  

Μας έλεγε λοιπόν πολλά και ενδιαφέροντα κόλπα για το πώς να κουλαντρίσουμε τα του οίκου μας. Κάτι σαν αυτά που κυκλοφορούνε και στο youtube, αλλά πολύ ανθρώπινα και χωρίς διαφημίσεις και ηλίθια σχόλια.

Είχε δύο βασικούς κανόνες που τους επαναλάμβανε συνέχεια. Ο πρώτος ήταν ότι δεν πρέπει να ξοδεύει κανείς περισσότερα χρήματα απ’ όσα έχει. Σε ιδανικές μάλιστα συνθήκες, πρέπει να υπάρχει και ένα μικρό αποθεματικό. Γιατί άνθρωποι είμαστε και δεν ξέρουμε πότε θα μας βρει το κακό. Ο δεύτερος, ότι συνήθως αυτά που χρειαζόμαστε και αυτά που επιθυμούμε, είναι αντιστρόφως ανάλογα στην πραγματικότητα απ’ ότι στο μυαλό μας. Και πρώτα καλύπτουμε τις ανάγκες μας και μετά τις επιθυμίες μας.

Το κλίμα βοηθούσε και η περιρρέουσα κατάσταση. Όχι μόνο γιατί εκ των πραγμάτων είμασταν υποχρεωμένοι να αυτοσχεδιάσουμε τρομερά για τα φέρουμε βόλτα αλλά και γιατί η άποψη ότι ο καταναλωτισμός και ο υλικός πλούτος είναι το άπαν, δεν είχε διαβρώσει εντελώς τους ανθρώπους. Οπότε, το μεσαίο παιδί φυσιολογικά φορούσε τα ρούχα του μεγάλου και κατόπιν τα έδινε στο μικρό.    

Σήμερα είναι δύσκολο να καταφύγουμε σε τέτοια τρικ. Πολλά από αυτά είναι πλέον και άχρηστα μιας και η μαζική παραγωγή και η εξέλιξη της τεχνολογίας, έχουν κάνει προσιτά πολλά πράγματα και υπηρεσίες. Η ουσία παρόλα ταύτα δεν αλλάζει. Η νοικοκυροσύνη παραμένει αρετή. Πολύ περισσότερο αν συνδυαστεί και με άλλες πτυχές της ζωής μας όπως η οικολογία, η φιλοσοφία, η τέχνη και πάει λέγοντας.

Μπείτε στον απίστευτο κόσμο του διαδικτύου και ψάξτε πως μπορείτε να μαστορέψετε μόνοι σας τις μικροζημιές του σπιτιού. Η χειρωνακτική εργασία είναι καλή και για το σώμα, εξ ορισμού. 

Κόψτε το παλιό σας τζιν πάνω από το γόνατο, διακοσμείστε το με στρας και κάντε το βερμούδα. Ή σακκίδιο. 

Αν δε μπορείτε να αγοράσετε σχολική τσάντα για το γιο σας με τα αυτοκίνητα, τη ντόρυ και το κακό συναπάντημα, πάρτε μια χακί απλή και γράψτε με μαύρο μαρκαδόρο ονόματα μέταλ συγκροτημάτων. Και μην ξεχάσετε τον OZZY. 

Δείτε τι από αυτά που έχετε και κάθονται, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλο σκοπό. Καλύψτε με αφίσες ότι δεν μπορείτε προς το παρόν να βάψετε. Μιλήστε με τους φίλους σας και δώστε τους ότι δε θέλετε και εκείνοι το χρειάζονται, και τούμπαλιν.

Κάντε λίστα πριν πάτε στο σούπερ μάρκετ και τηρήστε την. Σβήστε τα φώτα όταν δεν είστε στο χώρο, εκτός αν έχετε μετοχές της ΔΕΗ. Οι ιδέες είναι πράγματι ατελείωτες. Μόνο φαντασία χρειάζεται. Και μεράκι. 

Και τέλος, εφαρμόστε τα μαθηματικά της σπιτονοικοκυράς. Που συνοψίζονται σε μία φράση. Να έχετε πάντα ένα κουτί ζάχαρη γεμάτο για χρήση και ένα στην καβάντζα.