Η ΕΓΩΙΣΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ.

Διότι οι μεγάλες αλήθειες, κρύβονται και πίσω από φαντεζί όρους.

Σε μία στιγμή άκρως γλωσσοπλαστικής διάθεσης, εφηύρα τον όρο Εγωιστική Μεθοδολογία. Το έκανα για να περιγράψω με σύντομο τρόπο ένα φαινόμενο που μεγαλώνει τόσο σε συχνότητα όσο και σε διάσταση, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Τι είναι η Εγωιστική μεθοδολογία. Είναι εκείνη η κατάσταση όπου κάποιος επιμένει να κάνει μια πράξη/ενέργεια/εργασία με συγκεκριμένο τρόπο, ενώ υπάρχει κάποιος άλλος που είναι αποδεδειγμένα πιο αποτελεσματικός. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αρκετά καλά και τη φράση: «Ναι αλλά εγώ το κάνω διαφορετικά».

Τώρα, θα μου πείτε και με το δίκιο σας, πως ακριβώς κρίνεται το καλύτερο. Και απαντώ, εκ του αποτελέσματος. Ίσως όχι σε πράγματα σαν την τέχνη, όπου ένας «γραφικός»  με πινέλο τοποθετημένο εκεί που η πλάτη αλλάζει όνομα, τραβάει γραμμές και πλήθος άλλων «γραφικών» πληρώνει για να τον δει. Αλλά σε αρκετές άλλες καταστάσεις.

Που οφείλεται όμως αυτό; Στο γεγονός ότι τη σήμερον ημέρα άνθρωποι αρκούνται στο να αισθάνονται καλά ή και μοναδικοί. Και μέσα στο μικρόκοσμό τους, ο ασφαλέστερος τρόπος να το πετύχουν, είναι να διαφοροποιούνται από το σύνολο ή πιο σωστά να νιώθουν ότι διαφοροποιούνται. Εμμένοντας στο δικό τους τρόπο σκέψης και δράσης. Αυτόν που έμαθαν και αυτόν που ασπάστηκαν. Από τους γονείς, τους παππούδες ή τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, αδιάφορο.

Εδώ σας έχω νέα. Αρχικά, ότι και να είναι αυτό που κάνετε, δεν το κάνετε διαφορετικά. Σε έναν πλανήτη με 7 δις ανθρώπους υπάρχουν αρκετές χιλιάδες άλλοι που το κάνουν τόσο  «διαφορετικά» όσο εσείς. Άρα το κάνετε απλά χειρότερα από άλλους. Και γιατί δεν ακολουθείτε τον τρόπο αυτόν ή αυτούς που είναι πιο αποτελεσματικοί; Λόγω της Εγωιστικής Μεθοδολογίας.

‘Άλλωστε, από τα δυσκολότερα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου, είναι ν’ αλλάξει τα χούγια του. Έξις δευτέρα φύσις που λέγανε και στο χωριό μου. Το άλλο να σταματήσει να καπνίζει. Το τρίτο είναι να παραδεχτεί ότι πιάστηκε κορόιδο. Και το τέταρτο ότι το κόμμα του ΔΕΝ δικαιούται να διορίζει κοπρίτες.

Οπότε το θέμα είναι το εξής. Εμμένουμε σε ένα μοντέλο που δεν δουλεύει τόσο καλά μόνο και μόνο λόγω συναισθήματος ή ακολουθούμε το πιο αποδοτικό; Και πριν μου αναλύσετε τη σημασία της συνέχειας, να σας πω ότι δε μιλάω για παραδόσεις και κοσμοθεωρίες αλλά για πρακτικά πράγματα. Και πριν μου απαντήσετε και σε αυτό, σκεφτείτε πόσοι από εσάς έχετε ψυγείο πάγου αντί για ηλεκτρικό.

Σαν επιχείρημα θα σας φέρω τον αθλητής του ύψους Ντικ Φόσμπερι (Dick Fosbury). Πριν από αυτόν οι άλτες πηδάγανε το ύψος με μια τεχνική που ονομάζεται ψαλίδι. Ο Φόσμπερι στους Ολυμπιακούς του Μεχικό, (ναι μπορούμε να προφέρουμε το χ), άρχισε να πηδά με την πλάτη (το λεγόμενο και Fosbury Flop),  και ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια τα δικά του αλλά και όλων των αντιπάλων του. Από εκεί και μετά, όλοι οι άλτες αντιγράψανε την τεχνική του, μέχρι και σήμερα. Όσοι επιμείνανε στο ψαλίδι, απλά σβήσανε από το χάρτη. 

Δεύτερο και λαμπρότερο επιχείρημα είναι οι Ρωμαίοι. Μπορεί να μη φύτρωνε χορτάρι όπου πατάγανε αλλά στηρίξανε ολόκληρο πολιτισμό και τι πολιτισμό, στο να υιοθετούν κάθε τεχνική, μεθοδολογία, εργαλείο, οτιδήποτε καλύτερο και πιο αποτελεσματικό απ’ αυτά που ήδη χρησιμοποιούσαν. Εδώ μιλάγανε Ελληνικά χωρίς να ντρέπονται (σε αντίθεση με Υπουργούς, πνευματικούς ανθρώπους, Γραμματείς και Φαρισαίους). Ο δε Σκιπίωνας ο Αφρικανός , νίκησε ολόκληρο Αννίβα εφαρμόζοντας τις μεθόδους του, εναντίον του.

Συμπερασματικά λοιπόν, μη ντρέπεστε ν’ αντιγράφετε τους καλύτερούς σας. Εκτός του ότι το ν’ αντιγράφεις είναι μεγαλύτερη τέχνη από το να δημιουργείς, όταν αντιγράφεις πολλούς δεν είναι κλοπή πνευματικής περιουσίας. Είναι έρευνα.